یک خداحافظی بدهکارم، یک سلام طلبکار!

من تقریبا پانزده ساله که دارم در زمینه بازی و سرگرمی تلاش
می‌کنم تا اون چیزهایی که دوست دارم رو بسازم و ازشون درآمد داشته باشم. در این مدت بارها شکست خوردم و به صفر و حتی زیر صفر رسیدم، اما هر دفعه خدا کمک کرد و راه جدیدی رو برای شروع دوباره نشونم داد.

یادمه، چند سال پیش، یک روز که با بچه‌های کمپانی نسشته بودیم و داشتم از مشکلات مالی میگفتم، مهلا گفت که مادرش گفته کارفرمای خوب، خدا براش روزی میرسونه، سعی کنین خوب باشین و خوب بمونین و توکل‌تون به خدا باشه. سعی کردیم و سعی می‌کنیم.

برای من، کار فقط یک راه برای پول درآوردن نیست. من خیلی هزینه دادم، خیلی مشکل دیدم و خیلی زحمت‌ها کشیده شده، تا کار برای ما بشه زندگی. بشه چیزی که دل بدیم بهش و حال کنیم، رفیق شیم، احساسش کنیم و باهاش یکی بشیم.

یک روز پویا گفت: برام خیلی ارزشمنده که در کنار شما بچه‌ها دارم کار میکنم و شمشیر میزنم، گفت بالاترین ارزش، حتی از پول و قدرت بالاتر براش، افتخاره. همین افتخار، ما رو تعریف کرد و پویا بهمون یادآوری کرد که چقدر دلمون پیش همدیگس…

* ادامه داره، قصه تازه شروع شده

قرن جدید شروع شد دیگه؟

امسال هم تموم شد، خدایا ممنون که زنده‌ایم!
عجب سالی بود، عجب سالی بود…

بلندپروازی می‌تونه بد باشه اگه توی آرزوها و خیال غرق‌مون کنه؛ اگه نگاه‌مون رو به آینده‌های دور خیره کنه و «امروز» رو فراموش کنیم.

من یک بلندپروازم! توی سرم پر میشه از آرزوها و ایده‌هایی که شاید دست یافتنی به نظر نیان، که شاید حتی خنده‌دار و عجیب باشن، حتی احمقانه! من یک روزی، یک شرکت با ده‌هزار نفر همکار رو می‌سازم! 🙂

میدونی چیه، می‌خوام یک راز رو بهت بگم، تو که تا اینجاش رو خوندی و اسکرول نکردی، میخوام بدونی که «آرزو کردن، خواستنه»! قدم اوله برای مسیر! چه خوب میشه که قدم اول رو بلند برداری! مگه چقدر زنده‌ایم؟ نه؟؟ رازش اینجاست که همین آرزوها، اگه بشن هدف، اگه بشن برنامه و اگه بشن «کار»، اون وقت دیگه آرزو نمی‌مونن، میشن مسیر! 🏆

بلندپروازی کنیم، هدف‌های خوب بذاریم، دیوانه باشیم، کنار هم با احترام رفتار کنیم و عشق بورزیم. قدر زنده بودن رو بدونیم خلاصه! 😊

کدوم آرزوت رو تبدیل به هدف و مسیر کردی؟ قدم به قدم تا رسیدن به آرزوهات رو بنویس و از مسیر لذت ببر ✌️

عکس: جشن آخر سال ۱۴۰۰ در طراحان سفید ❤️