امسال هم تموم شد، خدایا ممنون که زنده‌ایم!
عجب سالی بود، عجب سالی بود…

بلندپروازی می‌تونه بد باشه اگه توی آرزوها و خیال غرق‌مون کنه؛ اگه نگاه‌مون رو به آینده‌های دور خیره کنه و «امروز» رو فراموش کنیم.

من یک بلندپروازم! توی سرم پر میشه از آرزوها و ایده‌هایی که شاید دست یافتنی به نظر نیان، که شاید حتی خنده‌دار و عجیب باشن، حتی احمقانه! من یک روزی، یک شرکت با ده‌هزار نفر همکار رو می‌سازم! 🙂

میدونی چیه، می‌خوام یک راز رو بهت بگم، تو که تا اینجاش رو خوندی و اسکرول نکردی، میخوام بدونی که «آرزو کردن، خواستنه»! قدم اوله برای مسیر! چه خوب میشه که قدم اول رو بلند برداری! مگه چقدر زنده‌ایم؟ نه؟؟ رازش اینجاست که همین آرزوها، اگه بشن هدف، اگه بشن برنامه و اگه بشن «کار»، اون وقت دیگه آرزو نمی‌مونن، میشن مسیر! 🏆

بلندپروازی کنیم، هدف‌های خوب بذاریم، دیوانه باشیم، کنار هم با احترام رفتار کنیم و عشق بورزیم. قدر زنده بودن رو بدونیم خلاصه! 😊

کدوم آرزوت رو تبدیل به هدف و مسیر کردی؟ قدم به قدم تا رسیدن به آرزوهات رو بنویس و از مسیر لذت ببر ✌️

عکس: جشن آخر سال ۱۴۰۰ در طراحان سفید ❤️