توی شهر نمیشه به آسمون نگاه کرد

اینها عکس‌هایی هستند که خودمون گرفتیم. با گوشی موبایل گرفتیم و از آسمون و کهکشان شگفت زده شدیم.

توی شهر نمیشه به آسمون نگاه کرد. آسمون شهر، همیشه تاریکه. ولی وقتی میری روستا، آسمون هم رنگی میشه، ستاره‌ها پر نورتر میشن و کوچک بودن انسان خیلی مشخص‌تر میشه.

توی روستا، میشه انسان‌تر باشیم شاید، مهربون‌تر باشیم شاید، کمتر دل کسی رو بشکنیم شاید، چون فقط کافیه شب که میشه، به بالای سرت نگاه کنی تا یادت بیاد چقدر کوچیکیم، چقدر همه چیز الکیه، چقدر هیچی نیست…

ممنون از سهیل و سیما که این عکس‌ها با ذوق اونها تهیه شد. روستای دوبرجه، جلگه شوقان، خراسان

یک خداحافظی بدهکارم، یک سلام طلبکار!

من تقریبا پانزده ساله که دارم در زمینه بازی و سرگرمی تلاش
می‌کنم تا اون چیزهایی که دوست دارم رو بسازم و ازشون درآمد داشته باشم. در این مدت بارها شکست خوردم و به صفر و حتی زیر صفر رسیدم، اما هر دفعه خدا کمک کرد و راه جدیدی رو برای شروع دوباره نشونم داد.

یادمه، چند سال پیش، یک روز که با بچه‌های کمپانی نسشته بودیم و داشتم از مشکلات مالی میگفتم، مهلا گفت که مادرش گفته کارفرمای خوب، خدا براش روزی میرسونه، سعی کنین خوب باشین و خوب بمونین و توکل‌تون به خدا باشه. سعی کردیم و سعی می‌کنیم.

برای من، کار فقط یک راه برای پول درآوردن نیست. من خیلی هزینه دادم، خیلی مشکل دیدم و خیلی زحمت‌ها کشیده شده، تا کار برای ما بشه زندگی. بشه چیزی که دل بدیم بهش و حال کنیم، رفیق شیم، احساسش کنیم و باهاش یکی بشیم.

یک روز پویا گفت: برام خیلی ارزشمنده که در کنار شما بچه‌ها دارم کار میکنم و شمشیر میزنم، گفت بالاترین ارزش، حتی از پول و قدرت بالاتر براش، افتخاره. همین افتخار، ما رو تعریف کرد و پویا بهمون یادآوری کرد که چقدر دلمون پیش همدیگس…

* ادامه داره، قصه تازه شروع شده

قرن جدید شروع شد دیگه؟

امسال هم تموم شد، خدایا ممنون که زنده‌ایم!
عجب سالی بود، عجب سالی بود…

بلندپروازی می‌تونه بد باشه اگه توی آرزوها و خیال غرق‌مون کنه؛ اگه نگاه‌مون رو به آینده‌های دور خیره کنه و «امروز» رو فراموش کنیم.

من یک بلندپروازم! توی سرم پر میشه از آرزوها و ایده‌هایی که شاید دست یافتنی به نظر نیان، که شاید حتی خنده‌دار و عجیب باشن، حتی احمقانه! من یک روزی، یک شرکت با ده‌هزار نفر همکار رو می‌سازم! 🙂

میدونی چیه، می‌خوام یک راز رو بهت بگم، تو که تا اینجاش رو خوندی و اسکرول نکردی، میخوام بدونی که «آرزو کردن، خواستنه»! قدم اوله برای مسیر! چه خوب میشه که قدم اول رو بلند برداری! مگه چقدر زنده‌ایم؟ نه؟؟ رازش اینجاست که همین آرزوها، اگه بشن هدف، اگه بشن برنامه و اگه بشن «کار»، اون وقت دیگه آرزو نمی‌مونن، میشن مسیر! 🏆

بلندپروازی کنیم، هدف‌های خوب بذاریم، دیوانه باشیم، کنار هم با احترام رفتار کنیم و عشق بورزیم. قدر زنده بودن رو بدونیم خلاصه! 😊

کدوم آرزوت رو تبدیل به هدف و مسیر کردی؟ قدم به قدم تا رسیدن به آرزوهات رو بنویس و از مسیر لذت ببر ✌️

عکس: جشن آخر سال ۱۴۰۰ در طراحان سفید ❤️

میزبانی از فرمانده

امروز میزبان بزرگ‌مرد، امیر سرتیپ دوم حسین چیت فروش، مشاور فرمانده نیرو هوایی ارتش بودیم.
به لطف هماهنگی و دعوت جناب صمدی عزیز و نیتک پارک، افتخار هم‌صحبتی با یکی از خلبانان و فرماندهان ارشد نیروی هوایی نصیب ما شد.

در اولین دیدار با ایشان، اخلاق و شخصیت بی‌آلایش و فروتن شان شگفت‌زده‌ام کرد. چند محصول از طراحان سفید، از جمله بازی شاهین، را نشان دادیم و دوستانه و با حوصله نکات و پیشنهاداتی را مطرح کردند.

حتی فنجان چای‌ای که برایشان آورده بودند را در انتهای جلسه، خودشان به آشپزخانه بردند. خلاصه که، این دیدار در این روزهای شلوغ، خیلی به دلم نشست...

بازدید‌های دو وزیر و چند کلمه حرف دل

🇮🇷 حرف دل

امروز در پارک نیتک و شرکت طراحان سفید میزبان وزیر جدید فناوری اطلاعات دکتر زارع‌پور، دکتر صدیق ریاست پارک فاوا کشور، مهندس هاشمی ریاست نصر کشوری و بسیاری از دوستان و اساتید عزیز بودیم. در کمتر از شش ماه گذشته، این دومین وزیر محترم فناوری اطلاعات بود که برای بازدید با هدف حمایت به شرکت آمده.

کسانیکه من رو از نزدیک می‌شناسن، میدونن که نگاهم به کار، خروجی داشتن، پیشرفت و رشد چیه و چه رنج‌هایی رو داریم در طراحان سفید برای رشد و پیشرفت در حوزه گیم می‌کشیم 🇮🇷❤

از آموزش سیصد نفر نیروی بازی‌سازی در چند سال اخیر بگیریم تا نشر بازیهای داخلی و خارجی، رشد بچه‌ها در کار، ورود به حوزه کریپتو و هایپر، بورسیه‌های آموزشی، تولید بازیهایی مثل سیستان لجندز، نگهبان و... همه رو بدون حمایت موثر دولتی و با دست خالی، کمک خدا و همت بچه‌های تیم انجام دادیم و داریم پیش می‌بریم

سرمایه‌های این کشور، همین بچه‌هایی هستن که دارن در این فشار و سختی، امیدوار، ادامه میدن. کاش بتونین این مسیر رو کمی ساده‌تر کنین. کاش دیر نشه. کاش این جلسات و بازدید‌ها شروع یک کار ضربتی و حمایت همه جانبه باشه. فقط عکس نگیریم

بده که آدم توی کشور خودش، احساس غربت کنه. نمی‌دونم، شاید ما بشیم جاده صاف‌کن برای نسل بعد. شاید هم بتونیم به هدف‌هامون برسیم. میدونم که میتونیم ولی، انشالله. 🙏

تولدی دوباره

امروز بچه‌ها واقعا غافل‌گیرم کردن. وسط کارهای تدریس و پروژه‌های جدیدم بودم که با این صحنه، حالم جا اومد...

مخصوصا با نوشته‌های بچه‌ها روی یادداشت کوچکی که برام گذاشته بودن، اینکه خیلی‌ها امروز دورکار بودن ولی بازم اومدن و اینکه یاد کردن جای خالی چندتا دیگه از بچه‌ها، این تصویر زیبا، کامل‌تر هم شد.

ممنونم از همه‌ی رفقا. برای همه‌تون شادی و سلامتی آرزو میکنم. انشالله به آرزو‌هاتون برسید، زندگی‌تون پر رونق باشه و چراغ دلتون همیشه روشن... 🙏

بماند به یادگار، شهریور ۱۴۰۰

طراحان سفید، سرمایه گذاری اجتماعی، تجارت

این روزها مشغول توسعه، تولید، اجرا و برنامه‌ریزی هستیم. یک کار تیمی مثل مسابقات فرمول یک؛ ترکیبی از سرعت، فناوری، اعتماد و زمان‌شناسی...

ما یک شرکت خصوصی هستیم و هدف اصلی کاریمون تجارت در صنایع خلاقه. همین باعث میشه ادبیات‌مون همیشه ساده و قابل درک باشه. ما تکلیف‌مون روشنه با خودمون. چرخه‌های آموزش، کارآموزی، تولید، نشر و تحقیق‌توسعه در کنار هم میچرخن تا بتونیم خروجیِ با کیفیت بدیم.

مهم تر اینکه، در خیلی از موارد سعی میکنیم در کنار فعالیت تجاری، روی محیط و جامعه اطرافمون هم موثر باشیم:
بورسیه‌های آموزشی برای افراد با استعداد و تلاشگر، کارآموزی‌های درآمدزا برای کسانیکه پشتکار دارند، تولید محصولات با نگاه اثرگذاری فرهنگی و اجتماعی، پروژه‌های مسئولیت اجتماعی مثل معین اقتصادی در استانداری یا فعالیت صنفی در نظام، فراهم کردن زیرساخت برای تیم‌های خوش آتیه، شغل‌یابی رایگان برای متخصصین و...

این روزها مشغول توسعه، تولید، اجرا و برنامه‌ریزی هستیم و در تمام حوزه‌های تجاری مربوط به صنایع خلاق و همچنین کارهای سرمایه گذاری اجتماعی، پذیرای همراهی شما هستیم.

بهره‌وری من در سال ۲۰۲۰: رکورد زدم؟

سالهاست که از #todoist برای برنامه‌ریزی روزانه و بهره‌وری استفاده می‌کنم.

آماری که امروز بهم داد واقعا امیدوارم کرد. هفته‌ای حدود ۶۰ تسک انجام میدم. ۳۳۸ روز در سال قبل کار کردم.

این رکوردها در یک جامعه دو و نیم میلیون کاربری، منو جزو ۲٪ برتر کرده!

مشاهده آمار کامل

 

از نا امیدی تا ناپریزول...

این روزها بیشترین کلماتی که می‌شنویم، ناامیدی، رفتن، دلسردی، مشکلات، بدبختی و.... ست.
تبدیل به جمعی شدیم، که نوبت به نوبت، برای هم ناله سر می‌دهیم و گاهی در همین صف هم، نوبت را رعایت نمی‌کنیم!

اینکه دلایل‌مان چقدر موجه است تا "نا امید" باشیم، برداشتی شخصی از وقایعِ این روزهایِ کشور است. مشکلات اقتصادی گریبان‌گیر تمام مردم شده و تقریبا کسی نیست که این مشکلات روی زندگی‌اش تاثیر منفی نگذاشته باشد. آن هم در کشوری که از نظر ثروت جزو ۲۰ کشور برتر جهان، و بزرگترین دارنده انرژی جهان است.
◼
ریشه مشکلات این روزهای ما در ساختار ناکارآمد کشور داری ماست. نمی‌شود گفت "مشکل اقتصادی" و نامی از سیستم مشکل‌دار بانکی، مجلس ضعیف، دولت ناکارآمد و عدلیه‌یِ خسته نبرد. مگر اقتصاد چند ستون پایه دیگر دارد؟؟
مسئول این ساختار ناکارآمد کیست؟ قطعا خودمان. ما با رای دادن‌هایمان، کسانی را قدرتمند کردیم که کارشان را بلد نیستند. کجا هستند جناب شیخ‌الشیوخِ اصلاحات؟ چرا این روزها دیگر "تَکرار" نمیکنند؟؟ گویی خری از پل گذشته است... علی برکت‌الله... هر چند که از اصولگرا هم آبی گرم نمی‌شود... .
◼
این مطلب در مورد "امید" است. ما امیدوارم به این کشور. به انقلاب اسلامی امیدواریم، هر چند که هنوز ساختار کشور داری‌اش لَنگ می‌زند. اصل، باید الهی باشد که هست، باقی کار با ما و امثال شماست... در عیارِ انقلاب کار بشود، اوضاع تغییر می‌کند. چارچوب، محکم است شکر خدا...
◼
اینها چیزهایی بود که در مورد امید می‌توان گفت در این روزها. این روزها که ماه‌هاست روی پروژهای‌مان کار میکنیم که پیش‌نیازش اینترنت است. که هفته‌هاست پرفشار و شبانه روز کار میکنیم و پیش می‌رویم با یک تیم جوان ولی متخصص. که در اوج فشارهای کاری، سرماخوردگی و آنفولانزا داریم که قرصش به دلیل تحریم نیست. که دشمنِ ما ارتشی از خائنین و خودفروشان ساخته که در خیابان‌ها جولان می‌دهند و ما باید هزینه‌اش را بپردازیم. که ما هم، نفسمان از جای گرم بلند نمی‌شود. دلمان گرم است، ولی...

#رهبری #انقلاب #اقتصاد #یارانه #نفت #اینترنت #آشوب #دشمن #امید #جمهوری_اسلامی #ما_نسل_بعدی_هستیم #میسازیم_ولی_نمیبازیم #گذشته_سرخ #آینده_سبز

عقیق

سالها پیش شاعر شیرین سخن و استوار بیان ایران "سنایی"، در یکی از قصیده هایش میفرماید:

سالها باید که تا یک سنگ اصلی ز آفتاب
لعل گردد در بدخشان یا #عقیق اندر یمن
ماهها باید که تا یک پنبه دانه ز آب و خاک
شاهدی را حله گردد یا شهیدی را کفن
و...
 

داشتم در نعمت بزرگ اینترنت چرخی میزدم که دیدم عزیزی در ادامه به سنایی گفته:

در بدخشان لعل گشتن یا #عقیق اندر یمن
سهل باشد لاجرم انسان گشتن مشکل است

چه خوب است که هدیه ای به این زیبایی، آدم را یاد انسان گشتن بیاندازد. خیلی وقت ها معنی تبرک را درک نمیکنم. اما فکر کنم اینجا، تبرک امام #حسین من را درک کرده و گفته "صادق! حواست هست چقدر آدمی؟"